خیر عزب اهالی محله کن، بلکه بسیاری از باغداران و کشاورزان کشور از او به عطا یاد می کنند و معتقدند وقتی مناقشه صادرات میوه در کشور بر سرزبان ها افتاد حاج محمد اسماعیل اصفهانی کمر همت بست و محصول های پایتخت به خصوص خرمالوی کن را صادر کرد. پیرمرد در ۹۱ سالگی از دنیا رفت و اشتهار و یادش بوسیله یادگار ماند. آنچه حاج محمد اسماعیل برای برزن اش بر جای گذاشت فراتر از چیزی است که با نبودنش فراموش شود. او برای اولین بار علیه های باغ های کن را بوسیله جهان معرفی کردن کرد.
سالانه ۳هزار و ۵۰۰ تن خرمالواز باغ های کن برداشت می شود. خرمالویی که از آن به عنوان خوشمزه ترین و مرغوب ترین خرمالوی ناحیه اشتهار درگیر می شود. دو سوم باغ های میوه ۴۸۰ هکتاری این کوچه متعلق به خرمالوست و سال هاست شهروندان تهرانی برای بیع خرمالوی اصل کن سری به برزن باغ های کوچه می زنند. مرحوم حاج محمد اسماعیل اصفهانی از اهالی محله سرآسیاب کن وجود. سال ۱۳۰۶ متولد شد و از همان نوجوانی به خریدو فروش میوه صیقلی. آنقدر در این حرفه تبحر نمایان کرد که بعدها از او به عنوان کارشناس محصول شهرت بردند و وقتی او از مرغوبیت میوه ای دست افزار می زد کسی وسواس نمی کرد و برقرار بازاری ها حیات. صادرکننده مدل
سال ۱۳۹۵ وقتی دومین جشنواره خرمالو در محله کن برگزار شد از او به عنوان صادرکننده مقیاس برزن سرنوشت کردند هرچند این عنوان برای او لطافت نداشت مربوط به بارها به نشانی صادرکننده مدل علیه در ملک تفویض شده حیات. حاج محمد اسماعیل وقتی قرار شد برای اهالی نگرش صحبت نرم اول از مظلومیت باغ های کن و خرمالوی کن گفت: « بوسیله بیشتر کشورهای دنیا ثمر صادر کرده ام و به هنگفت از آنها سفر کردم با این حال بوسیله جرئت می توانم بگویم کیفیت دشت های کن چیز دیگری است به خصوص خرمالوکه رقیب ندارد. چنانچه روی خرمالوی کن تنخواه گذاری کنند و امکانات لازم به کشاورزان داده شود جایگاه عطا در بازارهای جهانی خواهیم داشت.» علی اصفهانی فرزند مرحوم حاج محمد اصفهانی درباره پدر می گوید: «بابا با اینکه از همه شهرها دشت می خرید با این حال ابد مزه دشت های کن را مانوس داشت. او خیلی سعی کرد تا بتواند رونق کشاورزی و باغداری را در این محله با هویت دوباره احیا نرم اما نشد.» پیشنهاد راه اندازی هیئت قانونگذاری میوه
نخستین وهله بحث طرز اندازی سندیکا دشت در کشور را همین حاج محمد اسماعیل اصفهانی سیاق انداخت. بعدها خودش یکی از اعضای اصلی این اتحادیه شد. اصفهانی می گوید: «بابا تا همین اواخر از کشورهای بسیاری مشتری داشت. به خصوص بی شمار ها متعاقب خرمالوی شیرین و مرغوب بودند که ما می دانستیم منظورشان همان خرمالوی کن است. بابا معتقد بود عزب اسلوب حفظ کردن باغ های خرمالوی کن این است که شهرداری اذن دهد تا باغداران یک خانه کوچک تو باغ بسازند و دورش حصار بکشند این وضع بهتر می توانند از محصولاتشان حراست کنند متأسفانه این روزها بوسیله نوعی اختیار باغ ها دست باغدار نیست. سرکش که مامن ندارد ایمنی ندارد. متأسفانه محصولات کن همچون توت، خرمالو، گردو و انار حال و روز خوبی ندارند. آلودگی آب و فضا و عمده نم از آن آلودگی آب رودخانه کن که حقیقت اصلی آبیاری باغ هاست باعث شده تا انواع بیماری ها سراغ محصولات زراعی بیاید. پدرم از سال ۱۳۴۳ خرمالو صادر کرد و برای این کار خزانه وقار تو محله کن روش اندازی کرد هرچند او تو این حکم موفق بود ولی این مسئله در میان باغداران چندان رونق نیافت.»
۱۳۴۳ برای نخستین بار خرمالوی کن صادر شد
۳۵۰۰ قد خرمالواز باغ های کن برداشت می شود
۴۸۰ هکتاراز باغ های کوچه کن پایین تر زراعت انواع ثمر است که دو سومین آن را خرمالو می کارند
ایران در زمینه تولید خرمالورتبه یازدهم را داخل جهان دارد. هرچند بسیاری این دشت را از کشورهای آسیای خاوری می دانند با این حال تو جهان به شهرت « persimmon» معروف است که شاهدی بر ایرانی وجود داشتن این میوه است. نیکوترین خرمالودر ایران در کن کشاورزی می شود که دارای قند بلندی و ماندگاری طولانی است. بعد از کن خرمالوی استان البرز کیفیت قابل توجهی دارد و خرمالوی استان های اصفهان، فارسو خصیصه کشور تو رتبه های مربوط باینده فراغت می گیرند.
سیدکمال سیدعلی مسئول قبلی قوطی ضمانت صادرات ایران: صادرات کن را قطعی بگیریم
سیدکمال سیدعلی که سال ها مسئولیت صندوق کفالت صادرات ایران را برعهده داشت و خودش یکی از اهالی باستانی کن است و خاطرات فراوانی از این محله دارد درباره صادرات خرمالوی کن می گوید: خودم اهل کن هستم و باغ خرمالوهم دارم و می دانم باغدار کن با چه مشکلاتی دست وپنجه یواش می بطی ء. کسی که تولید و صادر می کند قیمت زیادی دارد. چون غصه ایجاد شغل می یواش و هم ذخایر ارزی کشور را محکمی می یواش. این اول را گفتم که بگویم رونق صادرات خرمالوی کن حاجت به امر وافر دارد. من چند سال پیش تاجیکستان بودم و خرمالوهای این ناحیه را در بازار دیدم. خرمالوها بی شمار کوچک و رنگشان هم کاملاً زرد بود. اصلاً با کیفیت خرمالوی کن برازنده قیاس نبود. به جرئت می قابلیت گفت که چونی خرمالوی کن را در کمتر جای گیتی می توان سراغ گرفت، ولی چرا تعدادی کشورها می توانند محصولات درمانده موجودی را صادر کنند و ما نمی توانیم، چون روانی صادرات باید درست باشد. روسیهامروز خواهان همگی میوه های ماست. ایران نتوانست از این سیلان استفاده یواش. چرا، چون قراردادهای آنها بزرگ است. جمعیت زیاد است و فروشگاه ها هم زنجیره ای است. با فرستادن یک کامیون نمی شود گفت من صادرات کردم. آنجا باید بی وقفه برای فروشگاه های زنجیره ای نوع فرستاد. اگر میوه از نظر کیفی مشکل داشته باشد کل قرارداد را فسخ می کنند.
بوسیله نظر من صادرات خرمالوی کن نیاز بوسیله ورود مردم های بزرگ و مشارکت های بزرگ دارد که بتوانند این مسئولیت بزرگ را قبول کنند.
سالانه ۳هزار و ۵۰۰ تن خرمالواز باغ های کن برداشت می شود. خرمالویی که از آن به عنوان خوشمزه ترین و مرغوب ترین خرمالوی ناحیه اشتهار درگیر می شود. دو سوم باغ های میوه ۴۸۰ هکتاری این کوچه متعلق به خرمالوست و سال هاست شهروندان تهرانی برای بیع خرمالوی اصل کن سری به برزن باغ های کوچه می زنند. مرحوم حاج محمد اسماعیل اصفهانی از اهالی محله سرآسیاب کن وجود. سال ۱۳۰۶ متولد شد و از همان نوجوانی به خریدو فروش میوه صیقلی. آنقدر در این حرفه تبحر نمایان کرد که بعدها از او به عنوان کارشناس محصول شهرت بردند و وقتی او از مرغوبیت میوه ای دست افزار می زد کسی وسواس نمی کرد و برقرار بازاری ها حیات. صادرکننده مدل
سال ۱۳۹۵ وقتی دومین جشنواره خرمالو در محله کن برگزار شد از او به عنوان صادرکننده مقیاس برزن سرنوشت کردند هرچند این عنوان برای او لطافت نداشت مربوط به بارها به نشانی صادرکننده مدل علیه در ملک تفویض شده حیات. حاج محمد اسماعیل وقتی قرار شد برای اهالی نگرش صحبت نرم اول از مظلومیت باغ های کن و خرمالوی کن گفت: « بوسیله بیشتر کشورهای دنیا ثمر صادر کرده ام و به هنگفت از آنها سفر کردم با این حال بوسیله جرئت می توانم بگویم کیفیت دشت های کن چیز دیگری است به خصوص خرمالوکه رقیب ندارد. چنانچه روی خرمالوی کن تنخواه گذاری کنند و امکانات لازم به کشاورزان داده شود جایگاه عطا در بازارهای جهانی خواهیم داشت.» علی اصفهانی فرزند مرحوم حاج محمد اصفهانی درباره پدر می گوید: «بابا با اینکه از همه شهرها دشت می خرید با این حال ابد مزه دشت های کن را مانوس داشت. او خیلی سعی کرد تا بتواند رونق کشاورزی و باغداری را در این محله با هویت دوباره احیا نرم اما نشد.» پیشنهاد راه اندازی هیئت قانونگذاری میوه
نخستین وهله بحث طرز اندازی سندیکا دشت در کشور را همین حاج محمد اسماعیل اصفهانی سیاق انداخت. بعدها خودش یکی از اعضای اصلی این اتحادیه شد. اصفهانی می گوید: «بابا تا همین اواخر از کشورهای بسیاری مشتری داشت. به خصوص بی شمار ها متعاقب خرمالوی شیرین و مرغوب بودند که ما می دانستیم منظورشان همان خرمالوی کن است. بابا معتقد بود عزب اسلوب حفظ کردن باغ های خرمالوی کن این است که شهرداری اذن دهد تا باغداران یک خانه کوچک تو باغ بسازند و دورش حصار بکشند این وضع بهتر می توانند از محصولاتشان حراست کنند متأسفانه این روزها بوسیله نوعی اختیار باغ ها دست باغدار نیست. سرکش که مامن ندارد ایمنی ندارد. متأسفانه محصولات کن همچون توت، خرمالو، گردو و انار حال و روز خوبی ندارند. آلودگی آب و فضا و عمده نم از آن آلودگی آب رودخانه کن که حقیقت اصلی آبیاری باغ هاست باعث شده تا انواع بیماری ها سراغ محصولات زراعی بیاید. پدرم از سال ۱۳۴۳ خرمالو صادر کرد و برای این کار خزانه وقار تو محله کن روش اندازی کرد هرچند او تو این حکم موفق بود ولی این مسئله در میان باغداران چندان رونق نیافت.»
۱۳۴۳ برای نخستین بار خرمالوی کن صادر شد
۳۵۰۰ قد خرمالواز باغ های کن برداشت می شود
۴۸۰ هکتاراز باغ های کوچه کن پایین تر زراعت انواع ثمر است که دو سومین آن را خرمالو می کارند
ایران در زمینه تولید خرمالورتبه یازدهم را داخل جهان دارد. هرچند بسیاری این دشت را از کشورهای آسیای خاوری می دانند با این حال تو جهان به شهرت « persimmon» معروف است که شاهدی بر ایرانی وجود داشتن این میوه است. نیکوترین خرمالودر ایران در کن کشاورزی می شود که دارای قند بلندی و ماندگاری طولانی است. بعد از کن خرمالوی استان البرز کیفیت قابل توجهی دارد و خرمالوی استان های اصفهان، فارسو خصیصه کشور تو رتبه های مربوط باینده فراغت می گیرند.
سیدکمال سیدعلی مسئول قبلی قوطی ضمانت صادرات ایران: صادرات کن را قطعی بگیریم
سیدکمال سیدعلی که سال ها مسئولیت صندوق کفالت صادرات ایران را برعهده داشت و خودش یکی از اهالی باستانی کن است و خاطرات فراوانی از این محله دارد درباره صادرات خرمالوی کن می گوید: خودم اهل کن هستم و باغ خرمالوهم دارم و می دانم باغدار کن با چه مشکلاتی دست وپنجه یواش می بطی ء. کسی که تولید و صادر می کند قیمت زیادی دارد. چون غصه ایجاد شغل می یواش و هم ذخایر ارزی کشور را محکمی می یواش. این اول را گفتم که بگویم رونق صادرات خرمالوی کن حاجت به امر وافر دارد. من چند سال پیش تاجیکستان بودم و خرمالوهای این ناحیه را در بازار دیدم. خرمالوها بی شمار کوچک و رنگشان هم کاملاً زرد بود. اصلاً با کیفیت خرمالوی کن برازنده قیاس نبود. به جرئت می قابلیت گفت که چونی خرمالوی کن را در کمتر جای گیتی می توان سراغ گرفت، ولی چرا تعدادی کشورها می توانند محصولات درمانده موجودی را صادر کنند و ما نمی توانیم، چون روانی صادرات باید درست باشد. روسیهامروز خواهان همگی میوه های ماست. ایران نتوانست از این سیلان استفاده یواش. چرا، چون قراردادهای آنها بزرگ است. جمعیت زیاد است و فروشگاه ها هم زنجیره ای است. با فرستادن یک کامیون نمی شود گفت من صادرات کردم. آنجا باید بی وقفه برای فروشگاه های زنجیره ای نوع فرستاد. اگر میوه از نظر کیفی مشکل داشته باشد کل قرارداد را فسخ می کنند.
بوسیله نظر من صادرات خرمالوی کن نیاز بوسیله ورود مردم های بزرگ و مشارکت های بزرگ دارد که بتوانند این مسئولیت بزرگ را قبول کنند.