بر بنیاد افسانه های کهن درون این جشن ایزد مادام «اناهید» مورد ستایش و دعا قرار می گرفت و انسان حزن درون ایران با جمع شدن در کنار خانواده و عزیزان این روز را جشن می گرفتند. بانوان داخل جشن آبانگان به به خشکی امدن دریاها و رودخانه ها می رفتند و فرشته آب ها را احترام می کردند. در فرهنگ ایران باستان آب مقدس وجود و هرگز آن را آلوده به مردار و بول نمی کردند. در واقع مفید که باعث آسیب رسانی به رنگ، رایحه و مزه آب شود عمل نمی دادند. بر بنیان افسانه پس ازآن از ۸ سال خشکسالی در ماه آبان بارش آغاز بوسیله باریدن کرد و جشن آبانگان از همان دوران میان ایرانیان برگزار شد. عده ای بی آرامی معتقدند ادای سفره های نذری مانند بی بی سه شنبه بازمانده همان رسوم های آبانگان است که با ورود اسلام به ریختگی دیگری میان ایرانیان رواج داشت.
- ۹۹/۰۸/۰۱